prof. dr hab. Wiesław Macek

macek@uksw.edu.pl
+48 22 569 96 87

Wiesław Marian Macek jest profesorem nauk fizycznych (2001) prowadzącym interdyscyplinarne badania w dyscyplinach nauki fizyczne i astronomia, specjalistą w zakresie fizyki kosmicznej, astrofizyki i zastosowań matematyki oraz doktorem teologii (2012). Po habilitacji na Wydziale Fizyki UW (1988) brał udział w przygotowaniu misji kosmicznej NASA w czasie spotkania sondy kosmicznej Voyager 1 z Neptunem w 1989 r. Zajmuje się analizą nieliniową i fraktalną oraz teorią chaosu deterministycznego w zastosowaniu do badań kosmicznych (m.in. misje Voyager, MMS, THEMIS, Cluster i Ulysses), a także teologią i filozofią uprawianą w kontekście nauki współczesnej.

www.cbk.waw.pl/~macek

Najważniejsze osiągnięcia naukowe:

Wyjaśnienie mechanizmu  rekoneksji magnetycznej oraz  turbulencji (Macek et al. 2019, GRL & ApJL; Macek et al. 2018, ApJL) w plazmie kosmicznej na bardzo małych skalach kinetycznych na podstawie analizy danych uzyskanych z Magnetosferycznej Wieloskalowej misji kosmicznej Magnetospheric Multiscale  (MMS) w magnetosferze Ziemi; uogólniony model Lorenza dla (hiper)-chaotycznej konwekcji hydromagnetycznej, istotny m.in. dla dynamiki plam słonecznych, ciekłego wnętrza planet i gwiazd (Macek, 2018 NoDyn; Macek & Strumik, 2014, PRL); identyfikacja i analiza anizotropowej turbulencji w pobliżu fali uderzeniowej otaczającej Ziemię na podstawie danych z misji THEMIS (Macek et al. 2017, ApJL: Macek et al. JGR 2015);  identyfikacja i analiza struktury multifraktalnej wiatru słonecznego w heliosferze i poza terminalną heliosferyczną falą uderzeniową (Macek et al. 2014), modelowanie procesów fizycznych w pobliżu heliopauzy odkrytej (2013) przez sondę dalekiego zasięgu  Voyager 1; analiza danych z sondy kosmicznej Cluster (2005); udział w odkryciu i interpretacji fal plazmowych w otoczeniu Neptuna  (1990);  przewidywanie istnienia długiego ogona magnetosfery Jowisza, które zostało potwierdzone przez sondę Voyager 2 (1981).  

Nagrody:

Złoty Krzyż Zasługi za działalność na rzecz rozwoju nauki w dziedzinie technologii kosmicznych (2017); Medal Komisji Edukacji Narodowej (2015); Nagroda zespołowa ESA (2005); Nagroda zespołowa NASA (Waszyngton, 1990); Nominacja do subsydium profesorskiego Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (nauki ścisłe, 1999); Nagroda Sekretarza Naukowego PAN (1987).

Organizacje międzynarodowe:

Europejskie Towarzystwo Studiów nad Nauką i Religią (ESSSAT, 2008); Międzynarodowy Komitet Badań Kosmicznych (COSPAR Associate, 1994); Amerykańska Unia Geofizyczna (AGU, 1990); Komitet Wykonawczy Światowego Instytutu Badań Środowiska Kosmicznego (WISER).

Doświadczenia naukowe zdobyte za granicą:

NASA Goddard Space Flight Center U. S. A. (02–05.2019); Kyushu University, Faculty of Engineering Sciences E.S.S.T., Fukuoka, Japonia, JSPS Fellow (08.2008–02.2009); Uniwersytet w Iowa (U. S. A.) – Associate Research Scientist (1989/1990); Uniwersytet w Londynie – Visiting Fellow (1990/1991), Uniwersytet w Nijmegen (1977/1978).

Inne:

członek Rady Naukowej CBK PAN (1989), Rady Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego. Szkoła Nauk Ścisłych UKSW (2001) oraz Senatu UKSW (2018–2020). kierownik studiów doktoranckich CBK PAN (od 2009), współ-koordynator Szkoły Doktorskiej GeoPlanet (2019);

liczba wypromowanych doktorów: 5 (obecnie 2 doktorantów);

Kierownik (ze strony polskiej) międzynarodowego projektu FP7 Komisji Europejskiej (2013–2015) oraz kierownik 10 projektów badawczych (KBN, MNiSzW, NCN, od 1993); członek Sekcji Fizyki Kosmicznej KBN (1995–1997); organizator (convener) konferencji naukowych: European Geophysical (Union) Society General Assemblies, Haga (1996), Wiedeń (1997), Nicea (1998), Haga (1999), Nicea (2000); inne konferencje międzynarodowe: Bad Honnef, (Niemcy, 2007), Warszawa (UKSW, 2007), Koordynator Krajowy Międzynarodowego Roku Heliofizycznego (IHY, 2007), Komitet Naukowy Międzynarodowej Konferencji nt. modelowania chaosu (2009–2020: Chania, Kreta, Ateny, Istambuł, Lizbona, Londyn, Barcelona, Rzym, Chania, Florencja); ITISE, Grenada, Hiszpania (2014–2020).

Wykłady plenarne:

W. M. Macek, Reconnection and Turbulence in Space Plasmas on Kinetic Scales, Plenary-Keynote Invited Talk at 13th Chaotic Modeling and Simulation International Conference (CHAOS2020), 9 – 12June 2020 (Virtual), Florence, Italy.

W. M. Macek, Turbulence in Space Plasmas on Magnetohydrodynamic and Kinetic Scales, Plenary-Keynote Invited Talk at 12th Chaotic Modeling and Simulation International Conference (CHAOS2019), 18 – 22 June 2019, Chania, Crete, Greece.

W. M. Macek, Complex Dynamics in the Generalized Lorenz System, Plenary-Keynote Invited Talk at 11th Chaotic Modeling and Simulation International Conference (CHAOS2018), 5 – 8 June 2018, Sapienza University of Rome, Italy.

Publikacje: liczba prac oryginalnych – ok. 80 (wg Web of Science, cytowania ok. 900, h-index: 17), m.in. w  Nature, Science, Physical Review Letters, Physical Review, Astrophysical Journal Letters,Geophysical Research Letters, Journal of Geophysical ResearchSpace Physics, ok. 150 referatów na konferencjach międzynarodowych (w tym ok. 30 zaproszonych i plenarnych).

Ponadto prace z  teologii i filozofii uprawianej w kontekście nauki współczesnej oraz misjologii, m.in. książki:

W. M. Macek, Teologia nauki według księdza Michała Hellera, Wydawnictwo UKSW 2010, 2014 (monografia przedstawia podstawy współczesnej teologii w kontekście rozwoju nauk matematyczno-przyrodniczych).

W. M. Macek, Ewangelizacja Japonii, Wydawnictwo UKSW 2013 (w recenzji tego studium misjologicznego książka jest oceniona jako „…oryginalna, doniosła, wyczuwająca puls współczesnych zagadnień, pojawiających się na przecięciu prawd wiary i problemów dzisiejszego i jutrzejszego świata”).

W. M. Macek, The Origin of  the World: Cosmos or Chaos?,  Wydawnictwo Naukowe UKSW 2020 (monografia przedstawia pochodzenie Wszechświata w świetle koncepcji biblijnych, filozoficznych i nauki współczesnej).